Τουτ-τουτ, τουτ-τουτ, τουτ-τουτ! Το ξυπνητήρι στις 6.45. Πετάγονται ο Gym και η Μίσσυ (γάτες, μην παρεξηγηθούμε) με κοιτάνε με απορία: “Εε!…Κυριακή σήμερα, κοιμόμαστε παραπάνω!”.
“Έχω να τρέξω στα 10 χλμ. αφήστε τα νιαρ-νιουρ και κάντε στην άκρη να σηκωθώ”.
Βρώμη, ψωμί με μέλι, δυνατός καφές και βουρ για το Καλλιμάρμαρο για δεύτερη χρονιά, στον κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας.
Μεγαλύτερη συμμετοχή φέτος, κοσμοσυρροή, ο παράδεισος των fitnessfreaks σαν και του λόγου μου.
Συνάντηση με τα fitnessakia του γυμναστηρίου βέβαια, φωτογραφίες, ζέσταμα, διατάσεις.
-Εκκίνηση.
-Τερματισμός μετά από 58 λεπτά.
Ικανοποίηση τρελή και πόνοι στα πόδια.
Θα σας το λέω μέχρι να πεθάνω.
Η άσκηση είναι η καλύτερη εκτόνωση, είναι το στοίχημά σας με τον εαυτό σας, ότι μπορείτε σε οποιαδήποτε ηλικία να γίνετε fit και υγιείς. Δεν παίζει ρόλο αν θα είστε καλοί ή μέτριοι ή κακοί, όπως ακούω πολλούς να μου λένε προβληματισμένοι στο γυμναστήριο: “δεν είμαι καλός εκεί, δεν τα καταφέρνω εδώ, δεν έχω δύναμη, δεν έχω αντοχή”. Προβληματισμοί που απέτρεψαν κάποιους να τρέξουν στο Μαραθώνιο. Τι σημασία έχει ρε παιδιά; Φτάστε στο τέρμα, έστω και τελευταίοι. Την επόμενη φορά, μπορεί να φτάσετε προτελευταίοι.
Σημασία έχει η άσκηση. “Πέτρα που κυλάει δεν χορταράζει” όπως λέει και η παροιμία. Τι πειράζει αν έχετε 10 ή 20 κιλά παραπάνω;
Πιστέψτε με, κανείς δεν ασχολείται με τα κιλά σας εκτός κι αν εσείς το θέλετε. Βάλτε στόχους μικρούς. Ένα κιλό το μήνα, δυο μέρες την εβδομάδα στο γυμναστήριο, δέκα λεπτά διάδρομο, τέσσερα κιλά βάρος στα πόδια. Αν επιμείνετε, θα δείτε το σώμα σας να σας επιβραβεύει. Θα το δείτε να ξυπνάει. Θα το δείτε να τρέχει πιο γρήγορα, να σηκώνει περισσότερα κιλά, να έχει μεγαλύτερη αντοχή.
Βάλτε “τέρματα” στη ζωή σας και προσπαθήστε να τα φτάσετε. Δεν έχει σημασία πότε και πώς. Σημασία έχει η προσπάθεια και μέσα από αυτήν πάντα και σε όλα, έρχεται η βελτίωση, η επιβράβευση και αν γουστάρετε πολύ και η πρωτιά!
Ας μπορούσα να σας μεταφέρω το χαμόγελο και την ικανοποίηση των δρομέων στο Μαραθώνιο της Κυριακής… Ο καθένας έβαλε το προσωπικό του στοίχημα και το κέρδισε ο πρώτος σε χρόνο ρεκόρ και ο τελευταίος στον προσωπικό του χρόνο. Και οι δύο χειροκροτήθηκαν εξίσου. Στα 10 χλμ. σχεδόν τελευταίοι, τερμάτισαν δυο φίλοι άνω των 75. Ο ένας τραβούσε τον άλλον και οι δύο μπήκαν με σχετικό κόπο στο Καλλιμάρμαρο. Λίγο τρέχοντας, λίγο περπατώντας, με ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης και πολλά χειροκροτήματα να τους συνοδεύουν.
Θέλω να σας πείσω ότι καμία, μα καμία προσπάθεια, δεν πάει χαμένη. Η μόνη προσπάθεια που σας βλάπτει, είναι εκείνη που φοβάστε να καταβάλετε.