Ένας άνθρωπος που είναι πάνω από περίπου 20 κιλά υπέρβαρος θεωρείται ότι πάσχει από σοβαρό πρόβλημα παχυσαρκίας. Αυτή είναι μία κατηγορία υπέρβαρων που χρήζει ιδιαίτερης και πολύ εξειδικευμένης μεταχείρισης και διαχείρισης του προβλήματος. Βεβαίως, ένας άνθρωπος που ζυγίζει 20 και πάνω κιλά, έχει μία ιδιαίτερη σχέση με το φαγητό.
Είναι κάποιος, που συνήθως πολεμά για χρόνια με το βάρος του, έχοντας τα στατιστικά ποσοστά επιτυχίας εναντίον του.
Το φαγητό μπορεί να αποτελέσει για πολλούς λόγους αντικείμενο εξάρτησης, όπως το αλκοόλ και το τσιγάρο. Είναι το καταφύγιο σε οποιαδήποτε στρεσογόνα κατάσταση που αντιμετωπίζει. Ένας φαύλος κύκλος προσπάθειας, επιστροφής στην πολυφαγία, ανάκτηση των χαμένων κιλών, απογοήτευσης και ξανά και ξανά.
Πώς αντιμετωπίζεται μία τέτοια κατάσταση; Μετά από 22 χρόνια εμπειρίας, ακόμα δεν έχω καταλήξει κάπου. Μπορώ να δώσω ορισμένες συμβουλές, οι οποίες κάποιες φορές πιάνουν.
Πρώτα από όλα, αντιμετωπίστε ρεαλιστικά το πρόβλημα: “Ναι έχω 20-30-40 κιλά επιπλέον, ναι η εμφάνιση μου δεν είναι αυτή που θέλω, ναι ο εαυτός μου δεν μου αρέσει”, και μετά αποφασίστε αν θέλετε να το λύσετε. Αν δεν είστε σίγουροι, μην το προσπαθήσετε. Το “ας ξεκινήσω και βλέπουμε” δυστυχώς δεν φέρνει αποτελέσματα.
Αν όμως αποφασίσετε να κάνετε κάτι γι αυτό, απευθυνθείτε σε ειδικό. Ο ειδικός θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι έχει να κάνει με ένα άτομο που τρώει πολύ.
Δεν είναι δυνατόν από 3.500-4.000 θερμίδες να πέσετε στις 1.500. Θα λιμοκτονήσετε. Είμαστε ελαστικοί με τους αυξημένα παχύσαρκους. “Αδυνατίζουμε τρώγοντας” που λέω.
Είναι σημαντικό επίσης να μπει η γυμναστική στην εβδομαδιαία ρουτίνα σας. Κι αυτό για να αποφύγουμε τη χαλάρωση, η οποία είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα εμφανιστεί σύντομα.
Ο άνθρωπος που έχει να χάσει 30 κιλά, πρέπει να τα χάσει αργά και με γυμναστική. Αν δεν το κάνει, η χαλάρωση που θα εμφανιστεί θα χρειάζεται την παρέμβαση πλαστικού χειρουργού.
Ο σπουδαιότερος όμως παράγοντας που πρέπει να αντιμετωπιστεί, είναι η κακή και αρρωστημένη σχέση με το φαγητό. Το πολύ πιθανό ξανακύλισμα.
Αν διαπιστώσετε ότι αρχίζετε να χάνετε το παιχνίδι της πειθαρχίας, πείτε το αμέσως στον ειδικό που σας παρακολουθεί. Θα πρέπει να μπορεί να σας στηρίξει.
Ή πείτε το και σε κάποιον φίλο. Μην απομονώνεστε. Μιλήστε για την αδυναμία σας, εκφράστε την, μη ντραπείτε γι’ αυτήν. Ακόμα κι αν ξανακυλήσετε για 2-3 μέρες, μην τις σκέφτεστε.
Ξαναμπείτε στο πρόγραμμα ξεχνώντας την παρασπονδία σας. Ρίξτε το στη φυσική δραστηριότητα. Η γυμναστική πάντα βοηθάει.
Αν τίποτα απ’ αυτά δεν σας αρκεί, θα πρέπει τελικά να επισκεφθείτε κάποιον ψυχολόγο ή θα πρέπει απλά να αποδεχθείτε τα παραπανίσια κιλά σας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ένα πράγμα μην κάνετε μόνο. Μη λέτε ότι αγαπάτε το σώμα σας όπως είναι. Τον εαυτό σας αγαπάτε και καλά κάνετε, αλλά μην τα μπερδεύετε αυτά τα δυο.
Δεν φαντάζεστε πόσο περισσότερο αγαπούν το σώμα τους, όσοι το φροντίζουν.